Na de capitulatie door Generaal Winkelmann in Mei 1940 was het Nederlandse leger veranderd van een onvoldoende voorbereidt, ouderwets getrained, slecht uitgeruste "symbolische" strijdmacht in een ontredderde meutte soldaten en officieren die blij waren het er levend vanaf gebracht te hebben. Voor zover mogelijk zijn de BSA en BMW motorfietsen op een hoop gegooid en in brand gestoken. Wat er over was is door de Mof in gebruik genomen.  Slechts een gering aantal voertuigen is meegenomen door troepen die via Belgie en Frankrijk naar Engeland wisten te ontkomen.

(Een van de tweecylinder BSA's die voor de oorlog door het Nederlandse leger was aangeschaft is opgedoken in België!).

Zoals te verwachtten waren er echter ook een aantal mensen die niet wilde blijven toekijken. Vanuit Australie, Zuid Afrika, Canada etc. etc. kwamen Nederlanders of mannen van Nederlandse afkomst naar Engeland om samen met de "Engelandvaarders" een vrije Nederlandse strijdmacht te vormen ter ondersteuning van de geallieerde zaak.

In begin 1941 werdt, door de Nederlandse regering in ballingschap, een officiele start gemaakt met de oprichting van een Koninklijke  Nederlandse Brigade op 11 Januari 1941 te Congleton (Cheshire, England).  Op 17 Augustus 1941 werdt deze eenheid omgedoopt in Koninklijke Nederlandsche Brigade ”Prinses Irene”. Prinses Irene was de laatste dochter van Prinses Juliana en Prins Bernhard geboren kort voor het uitbreken van de 2e wereldoorlog.
 

Vanwege overplaatsing van mannen naar Marine en Luchtmacht onderdelen bestond de uiteindelijke strijdmacht uit 1000 tot 1200 manschappen. De groep bestond uit meerdere nationaliteiten, waarvan een aantal zelfs het te bevrijden "vaderland"nog nooit gezien hadden. Na jaren van training en bewakingsdiensten kwamen ze in actie in Augustus 1944 toen de Brigade te Normandië aan land kwam. Onder bevel van Engelse en Canadese divisies werden de eenheden ingezet in de strijd noordwaards richting Holland. Gevechten genoemd op het vaandel van de Brigade zijn:  St Come, Pont Audemer, Beeringen, Tilburg (1944) en Hedel (1945).
Na de oorlog werdt de Brigade in Augustus 1945 opgeheven. 

Na de oorlog greep de "ouwe jongens, ouderwets, ontoereikend opgeleide, vooroorlogse" officiers elite (waarvan het overgrote deel 5 jaar thuis had gezeten) weer de macht. Goed opgeleide soldaten en officieren, getrained in moderne oorlogvoering en techniek werden aan de kant gezet. Ze konden opnieuw dienst nemen in het naoorlogse leger als nieuwe recruten of met een lagere rang dan waarvoor ze in Engeland waren opgeleid. Dit leidde zoals te verwachtten tot veel frustraties bij de vrijwilligers die zich in het gevaar hadden gestort voor de bevrijding van Nederland (en waarvan een deel het ultieme offer hebben gebracht). Een schandalige vertoning. 

Als je meer wilt weten over de Brigade is een bezoek aan het regiments museum in Oirschot aan te raden. Ook de website geeft aardige informatie (klik op badge beneden aan de pagina).

Informatie uit het Rijksarchief toont dat zelfs vóór de officiele vorming van de Nederlandse Brigade een aantal motorfietsen zijn ontvangen, t.w. ca 30 Norton 16H's (Nov.-Dec. 1940). In juni 1941 zijn daar 55 BSA M20's bij gekomen.

De census nummers van de Nortons en BSA's zijn bekend, zie PIB census nummer pagina voor de Norton nummers. De lijst is slechts volledig voor de datum van ontvangst. Wijzigingen hierop zijn tot op heden bij mij niet bekend. Wie weet er meer? Tot nu toe heb ik nog geen foto's waarop duidelijk een Norton zichtbaar is (met leesbare census nummers). Enkele foto's met BSA's laten andere census nummers zien dan de lijst uit 1941. (Zie PIB pictures voor foto's)

Indien iemand me foto's kan sturen van PIB motorfietsen zou ik zeer verheugd zijn. Speciaal vroege foto's (1940 - 1943) zijn interessant vanwege het kunnen beoordelen van de uitvoering. Ook na-oorlogse foto's zijn echter gewenst om het gebruik van de Nortons te kunnen achterhalen.